مواد زاید سمی و خطرناک
مواد زاید سمی و خطرناک
مواد زاید سمی و خطرناک
فرمت: PPT تعداد صفحات: 24
پسماندهای خطرناک به مواد زائد جامدی اطلاق می شود که بالقوه خطرناک اند و یا اینکه موجبات خطر را برای سلامتی انسان یا سایر موجودات زنده به وجود می آورند.
ویژگی های این مواد این است که بیشتر اینها به سادگی تجزیه پذیر نبوده و به طور کلی بسیار پایدار هستند. ضمنا اگر شرایط مساعد بیولوژیکی داشته باشند این عوامل تکثیر یافته و خود می توانند کشنده بوده و یا عواقب نامساعد دیگری در محیط به وجود آورند.
ویژگی های مواد خطرناک برای محیط زیست
- قابلیت احتراق: مواد زایدی که به راحتی آتش می گیرند و مایعاتی که دارای نقطه اشتعال پایین تر از 60 درجه سانتیگراد و یا جامداتی که می توانند باعث ایجاد آتش در دما و فشار استاندارد شوند.
- خورندگی: مواد زایدی که شدیداً اسیدی یا قلیایی هستند، مواد زایدی که pH آنها زیر 2 و یا بالای 12.5 باشد
- انفجاری: که این مواد هنگام جمع اوری ونگه داری با هوا و آب ترکیب شده و باعث انفجار و بروز گرمای شدید میشود که نتیجه آن گازهای سمی و خطرناک برای محیط زیست میباشد.
- واکنش پذیری: یعنی مواد قابلیت واکنش انها سریع است، یعنی نزدیک یک ماده که شوند می توانند با آن ماده وارد واکنش شوند.
- سمیت: مواد زایدی که قابلیت انتشار ترکیبات خاص در منابع آب و خاک را دارند.
طبقه بندی کلی مواد زاید سمی و خطرناک
- مواد زائد اتمی
- مواد زائد شیمیایی
- مواد زائد بیولوژِیکی
- مواد زائد قابل اشتعال
- مواد قابل انفجار
پسماند های رادیواکتیو :
آن دسته هایی از پسماندها هستند که شامل مواد رادیواکتیو می باشند و محصول تولید انرژی هسته ای و برنامه های کاربردی دیگر نظیر شکافت هسته ای یا فناوری هسته ای می باشند. این پسماندها برای اکثر موجودات زنده و محیط زیست خطرناک اند و به منظور حفاظت از سلامت انسان و محیط زیست کنترل می شوند.
پرتوزایی این مواد به طور طبیعی با گذشت زمان کاهش می یابد، بنابراین پسماندهای رادیواکتیو باید برای مدت زمان کافی در تاسیسات دفع مناسب جدا و محصور گردند تا دیگر تهدیدی ایجاد نکنند.
پسماندهای رادیواکتیو براساس مقدار و نوع ماده رادیواکتیو:
Low-Level: پسماند های سطح پایین از نوع بی خطرترین مواد رادیواکتیو هستند که مدت زمان بسیار کوتاهی توانایی تشعشع دارند. این نوع از پسماند ها نیازی به محافظت های مخصوص (Shield کردن) ندارند. آنها معمولآ سوزانده می شوند و در عمق کم دریا یا خشکی دفن می شوند.
Intermediate-Level: این نوع مواد دارای عمر کوتاه تشعشع هستند اما لازم است که توسط پوشش های مخصوص محافظت یا Shield شوند، چرا که در عمر محدود خود تشعشع قابل توجه دارند، این مواد را معمولآ در میان بلوک های بتون قرار می دهند و در مکان های مخصوص انبار می کنند.
High-Level: از نمونه این نوع از پسماندها می توان دقیقآ به تفاله های سوخت هسته ای راکتورها اشاره کرد، که شرایط نگهداری بسیار سخت تر و پر هزینه تری دارند. آنها باید با پوشش های مخصوص، محافظت یا Shield شوند و سپس در دماهای زیر صفر در انبارهایی در عمق حداقل 1.5 کیلومتری زمین نگهداری شوند
جمع آوری و حمل و نقل پسماندهای رادیو اکتیو :
آژانس بین المللی انرژی اتمی پسمانده های رادیواکتیو جامد را در چهار گروه به صورت زیر درجه بندی کرده است.
درجه 1- پسماند هایی که پرتوزایی آنها از 0.2 راد در ساعت کمتر بوده و مولد اشعه های گاما و بتا هستند. این پسماندها بدون مقررات ویژه حمل و نقل قابل دفن هستند.
درجه 2- پسماندهایی هستند که مواد رادیواکتیو آن از 0.2 تا 2 راد در ساعت بوده و بیشتر مولد اشعه های گاما و بتا هستند. برای حمل و نقل این گونه پسماندها باید از ظروف مخصوصی که دارای حفاظ سیمانی یا سربی باشند، استفاده کرد.
درجه 3- پسماندهایی هستند که اشعه گاما و بتا تولید می کنند و مقدار گاما آن قابل توجه نیست. شدت رادیواکتیو این مواد بیش از 2 راد در ساعت است. حمل و نقل این مواد طبق مقررات ویژه بین المللی باید دقیقا رعایت شود.
درجه 4- این نوع پسماندها مولد اشعه آلفا هستند که دارای نیمه عمر های بسیار طولانی می باشند. پرتوسازی این مواد معمولا برحسب کوری در متر مکعب گزارش می شود.
گردش مواد رادیواکتیو در طبیعت:
مواد همواره پس از دفع در پسماند ها یا فاضلاب های شهری و صنعتی از طریق خاک و آب وارد آب های سطحی یا زیرزمینی شده و به طرق مختلف مورد استفاده حیوانات و گیاهان قرار می گیرند.
استفاده از گیاهان آلوده ومصرف شیر و گوشت حیواناتی که از طریق آب یا گیاه آلوده شده اند، موجب ورود این مواد به بدن انسان شده و عوارض بی شماری در محیط زیست به وجود می آورند. خطرآلودگی انسان به مواد رادیواکتیو از طریق آب در بسیاری از موارد مورد تایید قرارگرفته است. به حدی که دفع این گونه مواد در آب دریاها و اقیانوس ها ممنوع شده است.
بیشترین مقدار پسماند هسته ای مربوط به پلوتونیوم می باشد که به حالت خمیری و سیال در مخازن مخصوص نگه داری می شوند به علت سیال بودن آن استفاده از مخازن زیر زمینی برای نگه داری آنها با مشکلات فروانی نظیر نشت مواد و آلوده نمودن آبهای زیرزمینی مواجه است بنابراین موضوع جامد کردن پسماندها بیشتر مورد توجه میباشد.
روشهای جامد کردن عبارتند از:
- خشک کردن
- شفاف و کریستالی کردن
هر کدام از این روشها تکنیک خاص خود را دارد ولی وجه مشترک آنها بالا بردن درجه حرارت پسماند مایع و خشک کردن تدریجی آنها است درجه حرارت مورد نیاز برای این کار حدود 700 تا 1200 درجه می باشد.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پاورپوینت مشاهده کنید:
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.