فیزیولوژی مادری – جنینی
فیزیولوژی مادری – جنینی
فیزیولوژی مادری – جنینی
فرمت: pdf تعداد صفحات: 13
فهرست:
- سیستم خونی
- سیستم کلیوی
- سیستم گوارشی
- سیستم اندوکرین
- متابولیسم کربوهیدرات
- متابولیسم چربی
- متابولیسم پروتئین
- سیستم عضلانی اسکلتی
- پوست
- تولید مثل
- پستان ها
- چشم
- کلیه، کبد و غده تیروئید
- گنادها
- ایمنولوژی حاملگی
فیزیولوژی مادری
سیستم قلب نی طی بارداری قلب به سمت بالا و چپ جابجا می شود، محور آن افقی تر و آپکس آن لترال تر می شود که به دلیل بالاتر رفتن دیافراگم و جابجائی احشاء شکمی به دنبال بزرگ شدن رحم می باشد همچنین توده ی عضلانی بطنی در هر ۲ بطن افزایش می یابد و اندازه بطن چپ و دهلیز به موازات افزایش حجم خون در گردش افزایش می یابد در گرافی قفسه سینه ممکن است قلب بزرگتر به نظر برسد و اشتباهاً کاردیومگالی در نظر گرفته شود. در نوار قلب نیز انحراف به چپ مختصر قلب ممکن است دیده شود. برون ده قلبی ۵۰ – ۳۰ درصد افزایش می یابد. علت این افزایش در نیمه ی اول بارداری افزایش حجم ضربه ای و در نیمه دوم به دلیل افزایش ضربان قلب مادر می باشد در حالی که حجم ضربه ای در این زمان به مقادیر نزدیک به نرمال در زنان غیر باردار میرسد. حجم خون در گردش طی هفته های ۶ – ۸ بارداری شروع به افزایش می کند و در هفته ی ۳۲ به حداکثر افزایش خود می.رسد مقاومت عروق سیستمیک به علت شل شدن عروق تحت تأثیر پروژسترون و پروستاگلاندین ها و نیتریک اسید و ANP و شانت -شریانی دهلیزی به گردش خون رحمی- جفتی کاهش می یابد.
پوزیشن سوپاین به دلیل فشار روی ورید و ناکاوای تحتانی می تواند منجر به انسداد تقریباً کامل آن شود در نتیجه بازگشت وریدی اندام های تحتانی از طریق کلترال های پاراورترال دیلاته صورت می گیرد. در صورتی که شانت از طرق این کلترال ها غیر مؤثر باشد بیمار علائمی مثل گیجی، سبکی سر و یا سنکوپ را تجربه می کند که به آن سندرم و ناکاوای تحتانی گفته می شود. حدود یک پنجم برون ده قلب در زمان ترم به رحم میرود و خطر خونریزی بعد از زایمان را افزایش میدهد. فشار خون دیاستولی از هفته ۷ بارداری شروع به کاهش میکند و در هفته ی ۲۶-۲۴ این کاهش فشار به حداکثر خود، یعنی ۱۵ میلی متر جیوه میرسد و سپس تا زمان ترم به تدریج فشار خون بالا میرود تا به مقادیر موجود در زنان غیر باردار برسد. با پیشرفت حاملگی ، ضربان قلب مادر افزایش می یابد و در زمان ترم حدود ۱۸ – ۱۰ ضربه در مقایسه با زنان غیر باردار بالاتر است. برون ده قلبی در زمان زایمان و حین انقباضات حدود ۴۰ درصد بالاتر از اواخر بارداری است.
میانگین فشار خون نیز حدوداً ۱۰ میلی متر جیوه یا بالاتر خواهد بود که بیشتر به دلیل درد و اضطراب است. بعد از از زایمان به دلیل برطرف شدن فشار روی ورید، و ناکاوا و همچنین جابجائی مایع خارج سلولی به داخل سلول برون ده قلبی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد.
یافته های معاینه: یافته های نرمال در معاینه مادر باردار شامل افزایش Splitting صدای دوم قلب حین دم وریدهای برجسته ی گردنی و mur mur سیستولی اجکشنی گرید پایین، می باشد این یافته ها مرتبط با افزایش جریان خون عبوری از دریچههای آئورت وریدی می باشند همچنین بعد از نیمه ی بارداری در بسیاری از زنان gallop S۳ با صدای سوم قلب شنیده میشود بعضی از mur murهای سیستولیک ممکن است در بارداری نرمال باشند ولی mur mur های دیاستولیک همواره غیر نرمال هستند و و نیازمند بررسی بیشتر هستند.
اندازه گیری فشار خون در هر ویزیت پره ناتال ضروری است در پوزیشن نشسته بیشترین میزان فشار خون و به ترتیب در حالت خوابیده به پهلوی چپ کمترین میزان فشار اندازه گیری می شود. فشار خون اندازه گیری شده از قسمت فوقانی بازو، ۱۰ میلی متر جیوه کمتر از قسمت تحتانی بازو است.
سیستم تنفسی: تغییرات سیستم تنفسی به علت اثرات پروژسترون است. به دلیل افزایش سایز رحم دیافراگم حدود ۴ سانتی متر بالا میرود همچنین زاویه ساب کوستال بازتر می شود و قطر و محیط قفسه ی سینه مختصراً افزایش می یابد.
در زمان حاملگی نیاز بدن به اکسیژن ۵۰ میلی لیتر در دقیقه افزایش می یابد که قسمت اعظم آن توسط رحم و محتویات آن و مابقی توسط کلیه و قلب و عضلات تنفسی و اندکی توسط بافت پستانی مصرف می شوند.
بالا رفتن دیافراگم منجر به کاهش TLV, FRC, RV می شود. ریت تنفسی مادر بدون تغییر می ماند. به دلیل افزایش در ظرفیت دمی، ظرفیت حیاتی (TV) و همچنین میزان تهویه در دقیقه افزایش می یابد. افزایش در میزان تهویه در دقیقه طی بارداری منجر به ایجاد تغییرات در تعادل اسید و باز می شود.
پروژسترون منجر به افزایش حساسیت کمورسپتورهای مرکزی به Co2 و افزایش ونتیلاسیون و کاهش PCo2 شریانی می شود. آلکالوز تنفسی به دنبال کاهش PCo2 شریانی ایجاد می شود که با ترشح بی کربنات توسط کلیه ها جبران می شود.
به دلیل کاهش مقاومت کلی ریه و کاهش هدایت راه های هوائی دیس پنه در زنان باردار شایع است. دیسپنه یک پاسخ فیزیولوژیک به PCo2 پایین شریانی است با این وجود باید ارزیابی همزمان اختلالات قلبی یا ریوی انجام شود.
به دلیل پرخونی مخاطات در حاملگی، احساس پری قابل توجه در بینی و افزایش ترشحات بینی و علائم شبه آلرژی و یا سرماخوردگی مزمن شایع می باشند. همچنین افزایش حجم خون در گردش ممکن است منجر به رویت و اسکولاریزاسیون در CXR شود.
با وجود تمام تغییرات آناتومیکی و عملکردی در سیستم تنفسی هیچ تغییر قابل توجهی در معاینه ریوی مشاهده نمی شود. ABG در حاملگی به صورت نرمال نشان دهنده ی آلکالوز تنفسی جبران شده است
سطح نرمال PCo2 شریانی ۳۲-۲۷ میلی متر جیوه سطح بی کربنات ۳۱۱۸mg/L سطح PH نرمال ۷/۴۵ -۷/۴ است.
سیستم خونی
تغییرات فیزیولوژیکی در سیستم خونی مادر، شامل افزایش حجم پلاسما افزایش حجم گلبول های قرمز و افزایش فاکتورهای انعقادی منجر به حداکثر شدن ظرفیت حمل اکسیژن در مادر و بهبود اکسیژناسیون جنین می شود. همچنین اثرات اختلال بازگشت وریدی و خونریزی حین لیبر را به حداقل می رساند افزایش حجم پلاسمای مادر از هفته ی ۶ بارداری شروع می شود و در هفته ی ۳۴-۳۰ به حداکثر میرسد و سپس ثابت می شود. این میزان افزایش در حاملگی تک قلوئی ۵۰٪ و در چند قلوئی بیشتر است.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
⇐ خلاصه مروری بر بیماری های زنان برک و نواک
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.