کاربرد و توسعه انرژی های نو
کاربرد و توسعه انرژی های نو
کاربرد و توسعه انرژی های نو
فرمت: pdf تعداد صفحات: 67
فهرست:
مقایسه پتانسیل های منابع انرژی تجدیدپذیر در جهان و ایران
- برق آبی
- انرژی زمین گرمایی
- انرژی های خورشیدی
- انرژی های باد و امواج
- فناوری های استحصال انرژی از منابع زیست توده
- انرژی خورشیدی و پیل سوختی
آسیب شناسی حوزه انرژی های تجدیدپذیر
- مشخص نبودن وضعیت نقشه راه و برنامه ریزی در انرژی های نو
- شرایط نامناسب رقابتی برای گسترش انرژی های نو در مقایسه با سایر حامل ها
- مشکلات ساختاری
- تدوین برنامه ها با در نظر گرفتن سهم زیاد بخش خصوصی در تحقق آن
- برنامه ریزی های موازی در راستای تامین انرژی کشور
با افزایش روز افزون جمعیت جهان و محدود بودن منابع انرژی اکثر کشورها با مشکل تامین انرژی روبرو هستند. سه گروه عمده منابع تامین کننده ی انرژی در دنیا:
- انرژی های تجدید ناپذیر (فسیلی: نفت، گاز، ذغال سنگ و…)
- انرژی های تجدیدپذیر (باد، خورشید، زمین گرمایی، برق آبی، زیست آبی، زیست توده، هیدروژن، اقیانوسی و …)
- انرژی هسته ای
استفاده از منابع انرژی های تجدیدپذیر
عوامل اصلی که باعث توجه جدی جهانیان به توسعه و گسترش استفاده از انرژی های تجدیدپذیر شده است را می توان بصورت زیر بیان نمود:
- فناپذیری و اتمام پذیری سوخت های فسیلی
- لزوم تنوع بخشی به سبد منابع انرژی کشور
- ضرورت نیل به اهداف توسعه پایدار در بخش انرژی
- ارتقاء امنیت تامین انرژی
- مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف منابع فسیلی و هسته ای
- پاک و لایزال بودن منابع انرژی های تجدیدپذیر
نه آلودگی ها و تخریب های زیست محیطی انرژی های فسیلی و هسته ای را دارند و نه پایان پذير و تمام شدنی هستند. اما با یک چالش عمده روبرو هستند و آنهم قیمت تمام شده بالای انرژی حاصل از آنهاست. تکنولوژی استفاده از انرژی های تجدیدپذیر نسبتا نو بوده و پرداختن به این انرژی ها از نظر پژوهشی و کسب دانش فنی و اقتصادی کردن آنها امری اجتناب ناپذیر برای هر ملتی است.
با رشد نیاز بشر به انرژی و افزایش مصرف سوخت های فسیلی، مواد آلاینده از جمله گازهای گلخانه ای وارد محیط زیست می شوند که آثار زیانبار بسیاری برای همه موجودات زنده کره خاکی ما به همراه دارد. از طرفی دیگر با تمام مزایایی که برای استفاده از انرژی هسته ای وجود دارد این منبع انرژی هم لایزال نبوده و آثار زیست محیطی و اجتماعی زیادی هم دارد که بعنوان محدود کننده های استفاده از این منبع انرژی مطرح هستند.
پس می توان گفت رو به اتمام بودن منابع سوخت های فسیلی و هسته ای و تخریب محیط زیست توسط آلاينده های ناشی از بهره برداری از این منابع انرژی، گزینه استفاده و توسعه کاربرد انرژی های تجدیدپذیر را امری ضروری و اجتناب ناپذير نموده است.
رشد جوامع صنعتی و نیاز روز افزون به انرژی از یک سو و محدودیت و عدم پراکندگی یکسان منابع فسیلی (نفت گاز، زغال سنگ) انرژی در جهان از سویی دیگر، همگام با نگرانی های زیست محیطی ناشی از مصرف بیش از حد انرژی های فسیلی از قبیل اثرات گلخانه ای گاز های حاصل از احتراق سوخت، سبب شده است تـا بشر بـه فكر انرژی های جایگزین باشد که مهمترین ویژگی های این جایگزینی، پاکی، در دسترس بودن و تجدیدپذیر بودن قرار دارد. از این رو انرژی های حاصل از باد، خورشید، زیست توده، زمین گرمایی و همچنین آب (برق آبی یا امواج دریا) در راس برنامه ریزی های بشر بر روی انرژی های جایگزین قرار گرفته است.
از سویی دیگر امکان کسب ارزش افزوده از منابعی چون گاز طبیعی، جوامع صنعتی را به این فکر وا داشته است، که از این ماده برای مصارفی با ارزش افزوده بالاتر نسبت به سوزاندن آن در آینده استفاده کنند. لذا سیستم های جدید انرژی بایـد متکی به تغییرات ساختاری و بنیادی باشد که در آن منابع انرژی بدون کربن نظیر انرژی خورشیدی و بادی و زمین گرمایی و کربن خنثی مانند بیو ماس مورد استفاده قرار گیرند.
پیش بینی می شود، سهم انرژی های نو در تامین نیاز بشر، طی دهه های آینده افزایش یابد، به طوری که بنابر بر آورد آژانس بین المللی انرژی (EIA) در سال ۲۰۳۰ حداقل ۱۱/۴٪ از تولید انرژی اولیه جهان از طریق انرژی های باد، زمین گرمایی، خوشید و زیست توده تامین خواهد شد. در نمودار زیر روند افزایش سهم این انرژی ها در خلال سال های ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۵ و برآورد آینده با ۲ سناریوی مصرف جهان به میزان ۱۵۷۸۳ تن معادل نفت خام و ۱۷۷۲۱ تن معادل نفت خام دیده می شود.
با آنکه به نظر می رسد انرژی های نو تا فراگیر شدن راهی طولانی در رقابت با سایر انرژی ها دارد، اما هم اکنون بسیاری از کشور ها بر روی گسترش استفاده از این منابع در آینده برنامه ریزی کرده اند و از این رو سرمایه گذاری های زیادی چه از نظر تحقیقات فنی و یا برنامه ریزی های کارشناسی در حال اجرا است.
تمایل به استفاده از انرژی های تجدیدپذیر (برق آبی و انرژی های نو) در میان کشور های نظیر روسیه که از نظر دارا بودن منابع انرژی فسیلی ، در رتبه اول دنیا قرار دارد نیز دیده می شود و این امر نشان دهنده آن است که حتی کشورهای برخوردار از منابع فسیلی انرزی نیز در صدد تنوع بخشی و کاهش اتکا به منابع فسیلی از طریق بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر هستند.
سبد انرژی روسیه در سال ۲۰۰۵. منبع: EIA
ترکیه نیز سهم قابل توجهی از انرژی خود را از برق آبی بدست می آورد، (که البته مزایای جغرافیای آن را در برق آبی نباید نادیده گرفت)، و هر یک از حامل ها در سبد انرژی نسبت به روسیه سهم متناسب تر تقسیم شده است.
با تمام توضیحات صورت گرفته، انرژی های نو در تامین نیاز کشورمان نقش چندانی ندارند. به طوری که در سال ۱۳۸۵ تنها ۲٪ از کل انرژی کشور از این طریق تامین شده که ۱٪ آن سهم برق آبی و انرژی های تجدید پذیر (نو و سنتی) حدود ۰/۰۳۵ درصد از عرضه انرژی اولیه را تشکیل می دهند، و ۱٪ انرژی مربوط به زغال نیز برای مصارف صنایع فولاد کشور است.
بنابراین سهم حامل های انرژی در ایران در مقایسه با سایر کشورها، به هیچ وجه مناسب نیست. این در حالی است که کشورهای دیگر با وجود پتانسیل های پایین تر نسبت به ایران، سبد انرژی اولیه خود را متنوع ساخته اند. سهم پایین بهـره گیری از انرژی های تجدیدپذیر در ایران می تواند ۲ فرضیه را مطرح کند:
- عدم وجود پتانسیل های لازم در بهره گیری از این انرژی ها
- مشکلات برنامه ریزی (اعم از بودجه بندی، امکان سنجی و …)
از آنجایی که تنظیم سبد انرژی کشور، مستلزم شناخت پتانسیل های انرژی کشور است، ابتدا به اختصار به معرف پتانسیل های منابع گوناگون انرژی کشور اشاره می شود (تا فرضیه اول بررسی گردد) و ضمن مقایسه آنها با کشورهای دیگر، میزان عملی بودن امکان بهره برداری از آنها بررسی می شود. در این راستا پتانسیل های منابعی که اکنون در سبد انرژی جایی ندارند، بیان می شود. این منابع عبارتند از: برق آبی، زمین گرمایی، خورشیدی، بادی، بیو گاز، هیدروژن.
ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.
ورود یا ثبـــت نــــام + فعال کردن اکانت VIP
مزایای اشتراک ویژه : دسترسی به آرشیو هزاران مقالات تخصصی، درخواست مقالات فارسی و انگلیسی، مشاوره رایگان، تخفیف ویژه محصولات سایت و ...
حتما بخوانید:
⇐ مدیریت سبز شاخص مدیریت مصرف انرژی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.