مدیریت و برنامه ریزی مهد کودک

مدیریت و برنامه ریزی مهد کودک

فرمت: PPT  تعداد صفحات: 41

مهد کودک به مرکز یا موسسه یا کانون فرهنگی – تربیتی اطلاق می شود که مسئولیت نگهداری، مراقبت، پرورش و فراهم نمودن زمینه بروز رشد استعدادهای کودکان تا سن قبل از ورود به  دبستان را بر عهده دارند.

روستا مهد: به مهد کودکی اطلاق می گردد که بر اساس متقاضیان روستایی جهت آموزش دادن به کودکان در سنین  قبل از دبستان با همکاری  شورای اسلامی و نظارت سازمان بهزیستی تحت ضوابط خاص تشکیل می گردد.

کودک سالم: کودکی است که مبتلا به عقب ماندگی ذهنی نبوده و در صورت ابتلا به معلولیت جسمی توان تطبیق و همراهی با برنامه های مهدکودک را داشته باشد.

مدیر مهدکودک: مدیران مهدکودک در مراکز نگهداری از کودکان، مانند مهد کودک و مراکز نگهداری روزانه کار می کنند. این متخصصان معلمان پیش دبستانی و مربیان مهدکودک را مدیریت می کنند و این کار نیاز به رهبری قوی و مهارت های بین فردی دارد. مدیران همچنین با هر دو کودک و والدین ارتباط برقرار می کنند. برنامه های مهد کودک اغلب خصوصی هستند، بسیاری از آن ها دولتی نیستند. با این وجود، صدور مجوز در برخی از مناطق ضروری است. در این موارد، مدیران باید الزامات را برآورده کنند و اطمینان حاصل کنند که کارمندان نیز الزامات اعلام شده را رعایت می کنند.

مهارت های مورد نیاز:

• مهارتهای ارتباطی عالی
• توانایی انگیزه دهی و پشتیبانی از کارکنان
• مهارت های حل مسئله
• توانایی استفاده از قضاوت خود برای تصمیم گیری
• مهارت های سازمانی
• مهارت های مدیریت مالی
• مهارت های IT

کلیه متصدیان و شاغلین و اشخاصی که در مهد کودک ها اشتغال دارند موظفند دوره ویژه بهداشت عمومی را به ترتیبی که معاونت سلامت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تعیین و اعلام می نماید گذرانده و گواهینامه معتبر آن را دریافت دارند.

کلیه متصدیان، مدیران، کارکنان و شاغلین مهد کودک  موظفند کارت معاینه پزشکی معتبر را در محل کار خود داشته و آنرا در معرض دید نصب نمایند.

کلیه کودکان باید دارای پرونده پزشکی و گواهی صحت مزاج  از یک پزشک معتمد باشند.

مهدکودک ها باید از سر و صدای محیط دور باشند،  مهدکودکی مناسب است که در کوچه های شهر واقع شده باشد و به علاوه اتاق های بازی بچه‌ها در آن جدا باشند و به وسیله عایق صدا از انتقال سر و صدای اتاق‌های مجاور به هم جلوگیری شود.

نقشه ساختمان مهد کودک به منظور انطباق با موازین بهداشتی قبل از اجرا و قبل از شروع به کار باید به تصویب مقامات مسئول برسد.

هدف از ایجاد مراکز پیش دبستانی کمک به رشد جسمی ،ذهنی ، عاطفی و اجتماعی نوآموزان و در نهایت کمک به شکوفایی استعداد ها و علایق آن ها می باشد .یکی از مهم ترین وظایف این مراکز ایجاد محیطی امن ،سالم ،مطلوب همچون کانون گرم خانواده برای کودکان است.

برنامه آموزشی چالش ‌برانگیز

بهترین مهدکودک‌ها برنامه‌ریزی نظام‌مندی دارند که شامل زمان زیادی برای فعالیت‌های فیزیکی، زمان و جلساتی برای کتاب‌خوانی گروهی و انفرادی، برنامه‌های گروهی، ‌فعالیت‌های انفرادی، وعده‌های غذا، میان‌وعده‌ها و وقت آزاد است. یک برنامه آموزشی سنجیده و حساب‌شده رشد و تکامل، استعداد کودک را تحریک می‌کند و زندگی روزمره را برایش جالب‌تر می‌کند.

تلویزیون و فیلم‌ نباید جایی در برنامه‌های کودکتان داشته باشد یا فقط جای اندکی داشته باشد، پس اگر پخش فیلم بخشی از برنامه‌های مهدکودک است، اطمینان حاصل کنید که فیلم‌ها مناسب سن کودکان باشد. حالت ایده‌ال این است که آموزشی باشد و چیزهایی درباره حیوانات، فرهنگ‌های دیگر و موارد مشابه آموزش بدهند.

محیط اطراف کودکان تاثیر بسیار در شکوفایی فکری کودکان  دارد. ضمن آن که همین محیط در صورت جذابیت کمک به آرامش آنها می کند. فضای مهد کودک ها علاوه بر شاد بودن باید کودکان را ترغیب به آموزش و یادگیری کند. بدیهی است که هیچ کودکی علاقه ای به یک جا نشستن و یادگیری ندارد. با ایجاد محیطی جذاب و در عین حال وجود بازی هایی که باعث جلب توجه کودکان به یادگیری محیط اطراف آنها می شود، کودکان در یادگیری بیشتر فعال می کند.

فضای باز: محوطه ای است شامل حیاط و زمین بازی کودک

 طراحی و فضا:‏ تجهیزات بازی باید برای دو گروه سنی متفاوت طراحی یا انتخاب شوند. گروه سنی ۲ الی ۵ سال (پیش دبستانی) و ۶ الی ۱۲ سال (کودکان مدرسه ای). در مهد کودک‌های استاندارد، زمان بازی و حتی ایمنی فضای محیط بازی این دو گروه سنی کاملاً متمایز از یکدیگر است. به منظور جلوگیری از ازدحام، بچه‌های کوچک نباید از تجهیزات بچه‌های بزرگتر استفاده کنند چرا که ممکن است منجر به آسیب دیدگی آنها شود. به علاوه بچه‌های بزرگتر نیز نباید از وسایل بچه‌های کوچکتر استفاده کنند چرا که وسایل کوچک و فضای اختصاص یافته به آنها ممکن است برای بزرگترها دردسر ایجاد کند.

رعایت نکات زیر هم در به حداقل رساندن آسیب‌ ها و جراحات ضروری هستند:

1. برای وسایلی که در ارتفاع قرار دارند، نرده‌های ایمنی و حفاظ نصب شود.
2. وسایل با ارتفاع بالاتر از ۶۷ سانتی متر باید حداقل 2.7 متر از یکدیگر فاصله داشته باشند.
3. تاب، الاکلنگ و دیگر تجهیزات متحرک، باید در فضایی جدا از محل بازی سایر بچه‌ها قرار داده شوند.
4. تاب باید حفاظ (کمربند ایمنی) داشته باشد.
5. هر تاب باید حداقل ۶۰ سانتی متر از دیگری فاصله داشته باشد و حداقل ۶۷ سانتی متر از فضای سایر وسایل و نرده ایمنی فاصله داشته باشد.
6. وسایل بازی نباید دارای قسمتی باشند که سر، دست، پا و عضو دیگر آنها داخل وسیله گیر کند. تمامی منافذ و جاهای باز (مثلا پله‌های نردبان سرسره) نباید کمتر از ۹ سانتی متر یا بیشتر از ۳۲ سانتی متر باشند.
7. وسایلی با قسمت‌های متحرک نظیر تاب، الاکلنگ نباید دارای قسمتی باشند که دست یا سایر قسمت‌های بدن بچه‌ها در آن گیر کند.
8. سطح وسایل بازی نباید دارای خوردگی یا زنگ زدگی باشد و باعث به وجود آمدن جراحت در اندام بچه‌ها شوند.‏

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.