فشار بالا و مشکلات غواصی

فشار بالا و مشکلات غواصی

فرمت: PPT  تعداد صفحات: 21

پیشینه تاریخی غواصی حرفه ای به بیش از 5000 سال پیش باز می گردد، اما از بیماری های وابسته به غواصی تا سال 1878 میلادی که پاول برت در مورد بیماری کیسون (Caisson)  نوشت، هیچگونه توصیفی ارائه نشده بود. در این نوشتار، علائم بیماری کیسون در میان کارگران پل سازی، پس از اتمام شیفت کاری شان در زیر آب و بازگشت به سطح، توصیف گردید. این علائم شامل حملات سرگیجه، تنفس دشوار و درد تیز در مفاصل یا شکم بود.

برای غواصی تا عمق ۵۰ متر از همین هوای معمولی فشرده شده در کپسول استفاده می‌شود، اما برای غواصی در عمق بیش از ۵۰ متر به استفاده از کپسول‌های خاص نیاز است که به آن غواصی گاز مخلوط هم می‌گویند.

اگر غواص در عمق ۵۰ متر با سیلندرهای اکسیژن برود، معمولا از سلیندرهای۱۰ تا ۱۲ لیتری مقاوم در فشار ۲۰۰ بار استفاده می‌کند که حدود یک ربع بیشتر هوا نمی‌دهد، اما اگر غواص برای انجام کاری به زمان بیشتری نیاز داشته باشد، یعنی غواصی اشباع باشد، عملیات غواصی با سیستم تغذیه از سطح و با هوای معمولی، انجام می‌شود و برای این منظور غواص در محفظه مخصوص تحت فشاری که چیزی از داخل یا بیرون نمی تواند ورود و خروج کند، قرار می‌گیرد.

هر ۱۰متر عمق آب یا زبان گویاتر، ستونی از آب دریا به ارتفاع ۱۰ متر، فشاری برابر با یک اتمسفر ایجاد می‌کند، بنابراین شخصی که در 10 متری زیر سطح دریا قرار داشته باشد، در معرض فشاری برابر با ۲ اتمسفر قرار خواهد گرفت که یک اتمسفر آن مربوط به فشار هوای موجود در بالای آب و یک اتمسفر آن مربوط به وزن خود آب است، با این حساب در عمق ۵۰ متر، ۶ اتمسفر فشار بر روی غواص است، پس غواص برای کار در این عمق باید در محفظه‌ای با فشار ۶ اتمسفر با جرثقیل به عمق منتقل شود. طبق قوانین و ضوابط ویژه غواصی، برای غواصی در عمق‌های بیشتر از ۱۰ متر باید از اتاقک فشار استفاده شود.

اتاقک فشار

وقتی غواص بخواهد بعد از پایان عملیاتی در عمق ۴۰ متر، به سطح بیاید، برای این منظور باید  منتظر بماند تا نیتروژن خونش تخلیه شود. مثلا وقتی به عمق ۶ متری از سطح آب که می‌رسد، باید ۱۰ تا ۱۲ دقیقه منتظر بماند و پس از آن به سطح بیاید.

در غواصی‌های طولانی در عمق‌های بالای ۵۰ متر بیشتر از روش تغذیه از سطح استفاده می‌شود. هوایی که غواص در عمق‌های زیاد تنفس می‌کند، در هر عمقی، فرمول خاص خودش را دارد که بر اساس آن درصد ترکیب اکسیژن با گازهای بی‌اثر دیگری همچون هلیوم یا ازت مشخص است.

غواصی اشباع، روشی است که اجازه می‌دهد تا غواصان صنعتی در ارتباط با کار در عمق، به مدت چند روز یا چند هفته باقی بمانند. این نوع غواصی اجازه می‌دهد تا از نظر اقتصادی کار بیشتر انجام شود و ایمنی افزایش یابد. در این نوع غواصی پس از پایان کار در آب، غواصان در اتاقکی خشک و تحت فشار در زیر آب و یا در محفظه‌های فشار بر روی عرشه یا سکوهای پشتیبانی، استراحت می‌کنند. در پایان عملیات غواصی اشباع، برداشت فشار از روی غواص انجام می‌شود که ممکن است چند روز طول بکشد که فشار روی غواص در اتاق فشار به تدریج با فشار سطح آب برابر شود.

در غواصی‌های اشباع که برای اجرای پروژه‌هایی که ممکن است حتی تا ۲ هفته طول بکشند، غواص‌ها در سه شیفت هشت ساعته کار می‌کنند. وقتی کار غواص در عمق تمام شد، جرثقیل روی کشتی‌های مخصوص غواصی، محفظه فشار حامل غواص را از زیر آب به روی کشتی منتقل می‌کند.

این محفظه‌های اضطراری مجهز به تجهیزات ویژه، به صورت ایزوله به اتاقی بزرگ‌تر و هم فشار با محفظه که امکانات بیشتری همچون تختخواب دارد، وصل می‌شود تا غواص با بهره‌مندی از امکانات بیشتر در آسایش استراحت و خود را برای نوبت کار بعدی آماده کند. زمانی که برنامه غواصی به طور کامل پایان یافت، از روز آخر فشار از روی غواص به تدریج برداشته می‌شود.

دستگاه تنفسی

بازگشت سریع به سطح آب، بویژه در زمانی که شش ها بخوبی تخلیه نشده اند موجب می شود که حجم شش ها سریعاً افزایش یابد. قفسه اسکلتی ماهیچه ای سینه مانع از افزایش حجم می گردد. این خود ایجاد افزایش پرفشاری در شش ها می کند. صدمات رخدادی شامل پنوموتوراکس، آمفیزم زیر جلدی و پارگی به درون ورید ششی خواهد بود که این پارگی، خود موجب آمبولی هوا می شود. و در نهایت آمبولی مغزی رخ می دهد.

گوش

بیماری تغییر فشار، بصورت شایع بر گوش اثر دارد. کار شیپور استاش، ایجاد تعادل بین فشار گوش میانی و فشارهای محیط پیرامونی است. غواصی سریع موجب افزایش فشار خارجی بر روی پرده گوش می‎ شود و در نتیجه نیاز به آن است که غواص فشار هوا را در حلق خود بیفزاید تا تعادل فشاری ایجاد شود. اختلاف فشاری زیاد می‎ تواند پرده گوش را کشیده و خونریزی و پارگی آن را سبب شود. این اختلاف فشار همچنین می تواند به استخوان های کوچک و (roundwindow) گوش آسیب وارد کند. در بازگشت به سطح نیز، اگر به هوا اجازه گذر از گوش میانی از طریق شیپور استاش داده نشود، یک اختلال تعادل فشاری روی می‎ دهد که در شرایط شدید و بحرانی آسیب مشابه تولید می‎ کند.

بازگشت سریع به سطح، یا التهاب و یا عفونت قبلی، از شایعترین علل آسیب های گوش داخلی هستند. مچالگی گوش خارجی نیز چنانچه عوامل انسدادی در کانال گوش موجود باشند، روی می دهد.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ فشار سیالات بر سطوح