فرآیند تولید شیرابه و اثرات آن

فرآیند تولید شیرابه و اثرات آن

فرمت: Pdf  تعداد صفحات: 21

فهرست:

• دفن بهداشتی پسماند: تعریف
• روش های دفن بهداشتی پسماند
  • روش های ویژه مناطق با آب و هوای خشک
  • روش های ویژه مناطق با آب و هوای مرطوب
  • روش دفن مواد زائد آسیاب شده (Grindel Wase Landfill).
• فرآیند تولید شیرابه
  • ترکیب شیرابه
  • برآورد مقدار pH شیرابه
  • حرکت شیرابه
  • برآورد مقدار تولید شیرابه
• اثرات شیرابه بر روی آبهای سطحی و زیرزمینی
  • اثر ترکیبات آلی شیرابه بر منابع آبی
  • اثر پاتوژن های موجود در شیرابه بر منابع آبی
  • سایر اثرات شیرابه بر منابع آبی
• اثرات شیرابه بر روی خاک محل دفن
• اثرات شیرابه بر روی گیاهان محل دفن

دفن بهداشتی پسماند: تعریف

دفن بهداشتی (Sanitary Landfill)، عملیاتی مهندسی است که در آن، پسماندها چنان در دل خاک مدفون می گردد که لایه بندی و پوشش آنها هیچ زیانی به هیچ یک از اجزاء محیط زیست شامل انسانها، گیاهان و حیوانات نرساند. در گذشته معمولا” از اصطلاح دفن پسماند استفاده می شد که طی آن پسماندها روزانه در پایان عملیات تخلیه، پوشانده می شدند لیکن امروزه محل های دفن بهداشتی یک راکتور زنده بوده و متشکل از تاسیسات و تجهیزات متعددی از قبیل سیستم های استحصال و بهره برداری از گاز، وسایل جمع آوری، تخلیه و تصفیه شیرابه و نیز ماشین آلات خاکبرداری و خاک ریزی می باشد. در طی عملیات دفن بهداشتی، حجم پسماندها در اثر فشردگی به حداقل ممکن می رسد و در پایان عملیات روزانه به طور صحیح با لایه ای از خاک (لایه میانی) پوشانده می شوند. همچنین بعد از پر شدن تمام حجم ترانشه از پسماندها، یک لایه خاک پوششی(لایه نهایی بر روی آن کشیده می شود. کارگذاری و نصب تاسیسات کنترل و پایش زیست محیطی یکی دیگر از اقدامات مهندسی و ارزشمند در اماکن دفن بهداشتی می باشد.

روش های دفن بهداشتی پسماند

روش های متعددی برای دفن بهداشتی پسماند وجود دارد که به طور کلی به دو دسته روشهای ویژه مناطق با آب و هوای خشک و روش های مخصوص مناطق با آب و هوای مرطوب تقسیم بندی می شوند.

روش های ویژه مناطق با آب و هوای خشک

این روش ها عبارتند از: روش ترانشه ای (Trench Method)، روش سطحی (Area Method)، روش سراشیبی (Ramp Method)، روش درهای (Canyon Method) یا درهای با شیب بسیار زیاد (Ravine Method) و روش لندفیل بیوراکتور (Bioreactor Landfill). انتخاب هر یک از این روش ها تابع شرایط محلی می باشد. جنس خاک (مناسب بودن یا نبودن زمین برای کندن و فاصله از سطح آبهای زیرزمینی)، مهمترین پارامترهای موثر بر انتخاب روش های دفن بهداشتی در مناطق خشک می باشد.

روش ترانشه ای (Trench Method)

این روش، ویژه مناطقی است که الف: سطح آب زیرزمینی بالا نباشد (بین سطح آب زیرزمینی و کف محل دفن بیش از ۱۵ متر فاصله وجود داشته باشد)، ب: زمین برای کندن مناسب باشد یعنی دارای بستر سنگی و یا گدازهای نباشد و ج: بتوان با حفر زمین، خاک پوششی لازم را تامین کرد. در این روش، ابتدا گودال یا ترانشه ای به طول ۳۰ تا ۱۲۰ متر، به عمق ۲٫۸ تا ۴ متر و عرض ۳ تا ۱۵ متر حفر می شود (شکل شماره ۱).

طول ترانشه تابعی از میزان پسماند جمع آوری شده و همچنین شکل هندسی محل دفن بهداشتی می باشد. عرض های انتخابی نیز باید ۳ متر یا مضربی از آن باشد. زیرا عرض اکثر کامیون های حمل پسماند تقریبا ۳ متر است و با در نظر گرفتن عرض های مابین ۳ یا مضارب آن همواره فضای مرده در داخل ترانشه خواهیم داشت که منجر به اتلاف هزینه و بلااستفاده ماندن بخش هایی از محل دفن می گردد. بعد از حفر ترانشه، کامیون حمل وارد ترانشه می شود و از یک انتهای آن نسبت به تخلیه پسماند، اقدام و همزمان شروع به حرکت می کند به طوری که لایه پسماند تخلیه شده، ارتفاعی نزدیک به ۷۵ سانتیمتر داشته باشد.

زیرا اگر ارتفاع لایه پسماند تخلیه شده بیشتر از این مقدار باشد دستگاه فشرده ساز (Compactor) نمی تواند برای فشرده سازی به روی توده تخلیه شده برود و سقوط خواهد کرد. بعد از تخلیه پسماند توسط کامیون حمل، دستگاه فشرده ساز وارد عمل شده و نسبت به فشرده ساختن مواد تخلیه شده اقدام می کند. با این کار بین ۲۵ تا ۴۰ درصد از حجم مواد تخلیه شده کاسته می شود و در نتیجه به همین میزان در فضای مورد نیاز دفن صرفه جویی می گردد. بعد از فعالیت دستگاه فشرده ساز، تخلیه لایه بعدی پسماند توسط کامیون های حمل انجام می شود. اگر در پایان یک روز کاری، تمام ارتفاع ترانشه از پسماند پر نشد باید یک لایه خاک به ضخامت ۱۵ تا ۳۰ سانتیمتر بر روی پسماند بریزیم تا الف: از ورود آب باران به داخل توده ممانعت گردد ب: از دسترسی جوندگان و حشرات به پسماند جلوگیری شود و ج: از پراکنده شدن احتمالی اجزاء سبک نظیر پلاستیک، کاغذ و کارتن در محل دفن بهداشتی جلوگیری شود.

بنابراین در صورتی که ارتفاع ترانشه را خیلی زیاد در نظر بگیریم ممکن است نیاز به چندین لایه خاک پوششی باشد. به هر حال پس از آنکه ارتفاع توده پسماند تخلیه و فشرده شده به ارتفاع نهایی ترانشه رسید باید یک لایه خاک پوششی نهایی با ضخامت حداقل ۶۰ سانتیمتر بر روی آنها بریزیم. با توجه به آنکه در اثر تجزیه زیستی از حجم مواد دفن شده کاسته خواهد شد و پدیده نشست زمین اتفاق خواهد افتاد بهتر است عملیات لایه گذاری مواد تا ارتفاع ۵۰ سانتیمتر بالاتر از سطح زمین نیز ادامه پیدا کند و سپس نسبت به کاربرد لایه خاک پوششی نهایی اقدام گردد.

از ۶۰ سانتیمتر ضخامت خاک پوششی مورد استفاده بهتر است ۱۵ سانتیمتر آن از نوع رسی شنی (Sandy Loam) (رس با ۳۰ درصد شن) باشد تا قدرت جذب کافی برای آب های ورودی نظیر بارش را دارا باشد و مابقی از نوعی باشد که امکان رشد گیاهان در آن فراهم باشد زیرا یکی از بهترین کاربردهای محل های دفن تکمیل شده، استفاده از آن به عنوان پارک و زمین گلف است. به منظور کنترل ورود آب باران و روان آبهای سطحی به داخل ترانشه های پرشده، سطح هر ترانشه پر شده را به صورت گنبدی با شیب میانی ۲ تا ۴ درصد و شیب های جانبی ۳۰ تا ۴۰ درصد در می آورند.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ تکنولوژی گیاه پالایی در تصفیه ی شیرابه مکان های دفن زباله های شهری

⇐ دفن بهداشتی پسماند

⇐ دفع پسماندها و مواد باقیمانده