سلول های بنیادین قلبی و امید استفاده از آنها در ترمیم قلب به دنبال حمله قلبی

سلول های بنیادین قلبی و امید استفاده از آنها در ترمیم قلب به دنبال حمله قلبی

چکیده:

امروز دانشمندان علوم سلول های بنیادین بر این باورند که عضله ی قلبی قادر است نسبتا قسمت های ضایعه دیده خود را ترمیم کند هر چند که این روند بسیار کند و کم یازده می باشد. گروه های متفاوت در نقاط مختلف جهان با استفاده از تکنیک های رشد سلولی از بافت عضله قلبی انسان و سایر جانداران سلول هایی را جدا کرده اند که قادر به بیان ژن های سلول های بنیادین می باشند و می توانند به گروه های مختلف سلول های سازنده بافت قلبی متمایز گردند. در این رابطه سلول های بنیادین قلبی انسان در تحقیقات بالینی (Clinical trials) استفاده شده اند. نتایج نشان داده است که بیمارانی که اخیرأ حمله قلبی داشته اند و سلول های بنیادین قلبی (تکثیر یافته از نمونه بافت قلبی خود بیمار) را دریافت کرده اند، به مراتب وضعیت مطلوب تری نسبت به بیمارانی که صرفا درمان های رایج دارویی را دریافت کرده اند، داشته اند. با این حال سلول های بنیادین قلبی احتیاج به تحقیق و مطالعه بیشتری دارند تا اینکه مناسب ترین نوع سلول بنیادین قلبی و بهترین شیوه انتقال آنها به بیماران یافت گردد. این مقاله تازه ترین یافته ها را در این زمینه به اختصار توضیح می دهد.

مروری بر سلول های بنیادین قلبی و توانایی آنها در ترمیم عضله قلب

تحقیقات جدید نشان داده است که قلب پستانداران حاوی تعداد محدودی از سلول های اولیه یا بنیادین میباشد که قادرند به سلول های اصلی تشکیل دهندهی قلب متمایز گردند.

سلول های بنیادین قلبی از گونه های مختلف پستانداران از جمله انسان، موش، میمون، سگ و خوک جدا شده اند. طبقه بندی سلول های بنیادین قلبی بر اساس بیان ژنهای مهمی چون ckit, Sca-1 و Abcgr است که در سطح خود دارند.

اهمیت این ژنها در بیولوژی سلول های مزانشیمی به وفور نشان داده شده است، به عنوان مثال سلول های ckit جدا شده از قلب انسان توانایی تولید بافت عضلانی قلبی در موش های با نقص ایمنی را داشته اند. تحقیقات نشان داده است که سلول های بنیادین قلبی دارای مشخصات سایر سلول های بنیادین منجمله کلونوژن (توانایی تولید کلونی سلولی با حداقل 50 سلول)، مالتی پوتنسی و توان نوسازی (پرتوانی: توانایی در متمایز شدن به انواع متفاوتی از سلول ها) هستند. همچنین این سلول ها در محیط آزمایشگاه می توانند به سلول های عضله صاف، عضله قلب و سلول های تشکیل دهنده عروق متمایز شوند. با این حال تحقیقات آزمایشگاهی اولیه نشان داده است که تعداد سلول های بنیادین قلبی بسیار محدود می باشند به گونه ای که به ازای 18000 سلول عضله قلب فقط یک سلول بنیادین قلبی وجود دارد. همچنین تعداد سلول های بنیادین موجود در عضله قلب در شرایط پاتولوژیک از جمله بعد از حمله قلبی با شرایط پایدار و یا سلامت قلب متفاوت است؛ به گونه ای که میزان سلول های بنیادین قلب بعد از حمله قلبی در انسان به میزان چشمگیری افزایش پیدا می کند. مبدأ واقعی سلول های بنیادین به طور قطع مشخص نیست، بعضی از محققین بر این باورند که این سلول ها احتمالا از بافت های دیگری چون مغز استخوان و یا سایر بافتها نشأت گرفته اند. تحقیقات زیادی در رابطه با مبدأ اصلی این سلول ها با استفاده از بیمارانی که قلب پیوندی دریافت کرده اند انجام شده است و نتایج نشان داده که تعدادی از سلول های قرد گیرنده قلب در داخل عضله قلب پیوندی مشاهده شده اند، به نوعی که سلول های میزبان پیوند الکترومکانیکی با قلب اهدا کننده ایجاد کرده اند که این نتایج احتمال اینکه سلولهای بنیادین موجود در قلب از سایر بافت ها وارد قلب شده باشند را تقویت می کند.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ فلوسایتومتری در بیماری های خونی