حداقل استانداردها در پروژه های آب رسانی و بهداشت محیط

حداقل استانداردها در پروژه های آب رسانی و بهداشت محیط

فرمت: PPT   تعداد صفحات: 125

• آب رساني
  • دسترسی و میزان آب
  • کیفیت آب
  • تسهيلات و ابزار استفاده از آب
• ارتقاء سطح بهداشت عمومی
• دفع فضولات انسانی
  • دسترسي به دستشويي و تعداد كافي آنها
  • طراحي ، ساخت و استفاده از توالت ها
• كنترل ناقلان بيماری
• مديريت مواد زائد جامد
  • جمع آوری و دفع
• زهكشي فاضلاب ها
• حداقل استانداردها در تأمین پناهگاه اسکان و اقلام غیرغذایی
  • پناهگاه و اسكان
  • پناهگاه و محل سكونت : برنامه ريزی فيزيکی
  • محيط زيست سرپوشيده
  • اقلام غير غذایی (البسه – لوازم خواب – وسايل منزل)
  • چادر به عنوان اسكان اضطراری
  • بهداشت مواد غذایی در بلایا

آبرسانی

هر انسان حق دارد از آب استفاده کند. این حق در مراجع قانونی بین المللی به رسمیت شناخته شده و بر این اساس افراد باید به آب کافی، سالم، قابل قبول داشته باشند تا بتوانند نیازهای فردی و خانگی را برطرف نمایند.

به منظور پیشگیری از مرگ و میر بر اثر دهیدراسیون ، کاهش خطر ابتلا به بیماری های حاصل از آب و تامین آب برای آشامیدن، پخت و پز و نیازهای بهداشت شخصی و خانگی افراد ، آب کافی و سالم مورد نیاز است.

استاندارد 1 آب رسانی : دسترسی و میزان آب

همه مردم باید به مقدار کافی آب برای آشامیدن، پخت و پز و بهداشت شخصی و خانگی دسترسی ایمن و یکسان داشته باشند. مراکز عمومی توزیع آب باید به اندازه کافی به خانه ها نزدیک باشند تا افراد بتوانند به حداقل نیازهای آبی خود دسترسی یابند.

سلسله مراتب نیاز به آب (MASLOW)

نکات کلیدی:

• متوسط میزان مصرف آب برای آشامیدن ، پخت و پز، و بهداشت عمومی در هر خانواده ای حداقل 15 لیتر برای هر نفر در هر روز است.
• حداکثر مسافت هر خانه یا چادر تا نزدیک ترین مرکز توزیع آب 500 متر است.
• زمان ایستادن در صف جلو منبع آب نباید بیشتر از 15 دقیقه باشد.
• زمان پر کردن یک منبع 20 لیتری آب نباید بیشتر از 3 دقیقه طول بکشد.
• منابع آب باید طوری نگهداری شوند که مقدار کافی از آب همواره یا به طور مستمر در دسترس همگان باشد.

1- نیازها:

مقدار آب مورد نیاز برای مصارف خانگی بر اساس شرایط اقلیمی، امکانات بهداشتی موجود، رفتارهای طبیعی مردم، آداب و رسوم مذهبی و فرهنگی آنها، نوع غذایی که می پزند، لباس هایی که می پوشند و … متفاوت است. منابع آبی که به محل سکونت نزدیک ترند بیشتر مورد بهره برداری قرار می گیرند.

2- انتخاب منابع آب

عواملی که باید مد نظر قرار گیرند: میزان دسترسی و پایداری منابع آب کافی ، ضرورت تصفیه آب و در صورت نیاز نحوه انجام این کار، زمان لازم، فن آوری موجود یا بودجه مورد نیاز برای توسعه منابع، نزدیکی منابع به جمعیت آسیب دیده وجود هر گونه عامل اجتماعی، سیاسی یا قانونی در این زمینه می باشد. عموماً استفاده از آبهای زیر زمینی ارجحیت دارد زیرا به تصفیه کمتری نیاز دارند. خصوصاً چشمه هایی که بر اساس نیروی جاذبه خود به بیرون تراوش می کنند و نیاز به پمپ کردن ندارند.

بحران ها نیازمند تلفیق منابع و فرآیند ها در مراحل اولیه هستند. همه منابع همواره باید تحت نظارت قرار گیرند تا بهره برداری بیشتر از حد آنها صورت نگیرد.

3- اندازه گیری:

معمولاً شاخص مناسب برای اندازه گیری میزان مصرف فردی بر اساس تحقیقات خانوادگی ، مشاهدات و بحث های اجتماعی دیگر گروهها روشی موثر جهت جمع آوری اطلاعات مربوط به استفاده از آب و مصرف آن است.

4- کیفیت و کمیت آب:

به نظر شما کیفیت آب مهمتر است یا کمیت آب؟

در بسیاری از شرایط بحرانی‏، انتقال بیماری ها از طریق آب به همان اندازه به ناکافی بودن میزان آب برای موارد بهداشت شخصی و خانگی بستگی دارد که به استفاده از آب ناسالم نیز مربوط می باشند. تا زمانی که حداقل استانداردهای مربوط به کمیت و کیفیت به دست آیند اولویت اصلی دسترسی یکسان به مقدار مناسب آب است. حتی اگر کیفیت آب در حد متوسط باشد‏، نباید تلاش نمود که با تهیه مقدار ناکافی آب سعی کنیم که به حداقل استاندارد کیفیت دست پیدا کنیم. همچنین باید در نظر داشته باشیم افرادی که از HIV / AIDS‌ رنج می برند به میزان آب آشامیدنی بیشتر و بهداشت فردی نیاز دارند. همچنین باید اطمینان حاصل شود که نیازهای دامی و دانه ها مخصوصاً در زمان خشکسالی که زندگی و معیشت همه به آن بستگی دارد برآورده شود.

5- پوشش:

در مرحله اولیه یک برنامه پاسخگویی، اولویت اصلی برآوردن نیازهای فوری حیاتی همه جمعیت آسیب دیده است افراد آسیب دیده از بحران نسبت به بیماری آسیب پذیری بیشتری دارند که در نتیجه باید شاخص ها برآورده شوند.

6- حداکثر تعداد افراد به ازای منبع آب:

تعیین تعداد افرادی که می توانند از یک منبع آب استفاده کنند به میزان آب موجود و دسترسی به منابع آب بستگی دارد. به عنوان مثال شیرهای آب تنها در زمان خاصی از روز فعال هستند و پمپ های دسترسی و چاه ها نمی توانند به طور مستمر آب رسانی کنند. مگر اینکه زمان لازم به چاه داده شود تا سطح آب به میزان قابل بهره برداری برسد.

برخی نکات برای زمانی که آب به طور مستمر در دسترس هستند عبارتند از :

این نکات هنگامی مورد استفاده قرار می گیرند که منابع آب حداقل 8 ساعت در روز قابل استفاده باشد. اگر دسترسی فراتر از این باشد مردم می توانند بیشتر از 15 لیتر به ازای حداقل نیازهای روزمره خود آب به دست آورند.

نکته: منابع باید با احتیاط مصرف شوند زیرا دسترسی به منابع آب الزاماً به مفهوم تضمین حداقل کمیت آب یا دسترسی یکسان به آب نیست.

7- زمان ایستادن در صف:

ایستادن طولانی مدت در صف شاخص کمبود آب است. که به دلایل زیر مربوط است :

• تعداد ناکافی مراکز توزیع آب
• کم بودن مقدار آب در این نقاط

در این صورت نتایج منفی حاصل از ایستادن طولانی مدت در صف عبارتند از :

1. کم شدن مصرف سرانه آب
2. افزایش مصرف از منابع آبهای سطحی حفاظت نشده
3. کمبود زمان برای انجام کارهای حیاتی افرادی که آب جمع آوری می کنند.

8- دسترسی و برابری:

حتی اگر مقدار کافی آب برای رفع نیازهای اولیه وجود داشته باشد باید اقدامات دیگری صورت گیرد تا همه گروه ها دسترسی برابر به منابع آب داشته باشند.

مراکز توزیع آب باید در منطقه ای باشد که برای همه گروهها بدون توجه به جنسیت و نژاد قابل دسترسی باشد باید پمپ های دستی و گالن های مخصوص حمل آب به صورتی طراحی شوند تا سالمندان ‏- افراد معلول – کودکان و افرادی که از HIV‌ و بیماری های زمینه ای و … رنج می برند بتوانند آن را حمل نمایند. همه مصرف کنندگان باید از زمان – محل و نحوه توزیع آب اطلاعات کامل داشته باشند.

1-ارتقاء سطح بهداشت عمومی

هدف از هر برنامه آب رسانی و بهداشت محیط بهبود سطح بهداشت فردی و محیطی برای حمایت از سلامت افراد است.

ارتقاء سطح بهداشت به چه معنی می باشد: ارتقاء سطح بهداشت به معنای تلفیق دانش، عملکرد و منابع انسانی و دانش و منابع سازمانی است که همراه با یکدیگر باعث پرهیز از رفتارهای بهداشتی پر خطر می شوند.

عوامل اصلی در ارتقاء سطح بهداشت عمومی عبارتند از:

الف) تبادل متقابل اطلاعات و دانش

ب) بسیج عمومی

ج) فراهم نمودن مواد و تسهیلات لازم

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ برنامه مطالعاتی و اجرایی پروژه های آبرسانی

⇐ فساد مواد غذایی و بیماریهای منتقله از مواد غذایی