تصفیه پسماند

تصفیه پسماند

فرمت: Pdf  تعداد صفحات: 30

فهرست:

• مقدمه
• روش های تصفیه
  • روش دفن بهداشتی
  • کمپوستینگ (کودسازی)
  • تکنولوژی ورمی کمپوست
  • هضم بی هوازی
  • سوزاندن
  • پیرولیز
  • هیدروژنه کردن کاتالیتیکی پسماند
  • مدیریت و تصفیه مواد زائد خطرناک
• پرسش ها

مقدمه

در همه ی سطوح پیشرفت های انسانی همانند انقلاب صنعتی، مسائل زیست محیطی از قبیل آلودگی هوا، آلودگی آب و دفع پسماند مشکل ساز شده اند. طبقه بندی موضوع پسماندها به عنوان یک مشکل زیست محیطی یک جانبه کاملا نادرست است، بلکه این موضوع از حد و مرزهای محیط زیست سنتی فراتر رفته و سبب آلودگی آب، هوا، خاک گردیده است.

در هند ۲۹ میلیون تن پسماند هر ساله تولید می گردد که به دلیل تراکم زیاد جمعیت در نواحی شهری و اضافه شدن انواع زائدات از فروشگاه ها، موسسات و شرکت ها و کارخانه ها می باشد. پسماندها یک محل و پناهگاه مناسب را برای انواع ناقلین بیماری ها (حشرات و جوندگان) فراهم می کند. تجزیه پسماند به طور معمول زمان زیادی نیاز دارد و در این زمان می تواند موجب آلودگی آب و هوا گردد بنابراین طرح یک عملیات تصفیه مناسب جهت پسماندها مورد نیاز است.

روش های تصفیه

جهت تصفیه پسماندها روش هایی وجود دارد: ۱- روش دفن در زمین ۲- کمپوست کردن ۳- استفاده از تکنولوژی کرم (ورمی کمپوست) ۴- هضم بی هوازی ۵- سوزاندن ۶- پیرولیز ۷- هیدروژن دهی کاتالیکی پسماند ۸- مدیریت و تصفیه پسماند خطرناک

روش دفن بهداشتی

منظور از دفن در زمین قرار دادن پسماند در زیر لایه ای از خاک می باشد که پس از مدتی توسط میکروارگانیسم هایی چون باکتریها تغییرات بیولوژیکی و در کنار آن تغییرات شیمیایی درون پسماند اتفاق می افتد و به عبارتی دیگر تجزیه می شوند.

محاسن یک لندفیل که خوب طراحی و بهره برداری شود شامل:

1. به سرمایه گذاری نسبتا کمی نیاز دارد.
2. سبب اصلاح زمین های بایر و کشت نشده می گردد.
3. سبب کاهش خطرات آتش سوزی و تولید بو می گردد.
4. از دسترسی حشرات به زباله ها ممانعت می شود.

معایب آن شامل:

1. نیاز به هزینه حمل بیشتر دارد. مسافت محل نسبت به دیگر روش ها طولانی تر است.
2. به زمین بیشتری نسبت به روش های دیگر نیاز می باشد که در شهرهای بزرگ تهیه زمین با هزینه منطقی مشکل است.
3. مشکلات بهره برداری در زمان بارندگی و نامناسب بودن شرایط جوی وجود دارد.
4. اگر عملیات به درستی انجام نشود موجب خطرات بهداشتی از قبیل پرورش و رشد حشرات و جوندگان می شود.
5. امکان ورود آب و حرکت آب از میان سیستم وجود دارد.

موارد مهم در طراحی لندفیل ها شامل:

١- انتخاب محل ۲- پر کردن زمین ۳- بازیابی گاز لندفیل ۴- تجهیزات مورد نیاز ۵- آلودگی آب ۶- کنترل مخاطرات

١- انتخاب محل: محل های استفاده شده برای دفع شامل ۱- زمین کم لایه (سطح) ۲- دره ها (گودی ها) ۳- معادن حفاری شده ۴- زمین های اصلاح شده ۵- زمین های مسطح برای کاربری آینده

انتخاب محل دفن باید براساس حصول اطمینان از وسعت کافی زمین در منطقه باشد و همچنین خاک دارای ویژگی هایی باشد که امکان آلودگی آبهای زیرزمینی را به حداقل برساند. بایستی به جاده دسترسی باشد و جاده ها برای حرکت دو کامیون به اندازه کافی عریض بوده و همچنین مقاوم و محکم باشند. همچنین محل بایستی دارای مکان های نگهداری تجهیزات و وسایل ویژه جهت دفن پسماند خاص، وسایل الکترونیکی و دارای آب و برق و گاز و تلفن باشد.

٢- پر کردن زمین: سه روش اصلی انباشت و دفن زباله شامل الف) روش سطحی ب) روش ترانشه ای ج) روش استفاده از پستی ها و بلندی ها

روش سطحی: در این روش زباله ها در لایه هایی به ضخامت ۳۰-۱۵ سانتی متر گسترده شده و توسط پوششی از خاک مرطوب پوشیده می گردد تا از پراکنده شدن مواد سبک توسط باد جلوگیری شود. چندین لایه به همین ترتیب روی هم قرار گرفته تا ارتفاع نهایی به ۳ متر می رسد. پوشش نهایی نسبتا ضخیم تر و سنگین تر و ۵۰-۴۰ سانتی متر می باشد. برای استفاده آتی از زمین، فشرده سازی محل مناسب می باشد.

روش ترانشه ای: اگر سطح آب زیرزمینی پایین باشد این روش مناسب است و مواد حاصل از حفر ترانشه به عنوان خاک پوششی مورد استفاده قرار می گیرد.

روش استفاده از پستی ها و بلندی ها: این روش در مواقعی کاربرد دارد که گودال های طبیعی و ساختگی برای اهداف دیگر کاربرد نداشته و بلااستفاده می باشد. انتخاب این محل ها بایستی با مطالعه ی هندسی هیدرولوژی، زمین شناسی و مطالعه ی مواد پوشش قابل دسترسی در محل انجام گیرد.

براساس نقشه های مدیریت و راهبری سال ۲۰۰۰ معیارهای تعیین شده برای دفن بهداشتی در هند به شرح زیر می باشد:

1. مساحت لندفیل باید به اندازه کافی بزرگ باشد و حداقل برای ۲۵-۲۰ سال لازم است.
2. محل لندفیل بایستی حداقل ۰/۵ کیلومتر از مناطق حفاظت شده، جنگل ها، پارک ها، بناها، و مکان های فرهنگی تاریخی و مذهبی فاصله داشته باشد.
3. محل لندفیل بایستی حداقل ۲۰ کیلومتر از فرودگاه ها و همچنین پایگاه های هوایی فاصله داشته باشد. شهرداری ها بایستی موافقت و رضایت مسئولین ارشد فرودگاه ها و پایگاه های هوایی را برای ساختن محل دفن زباله جلب نمایند.
4. ناحیه ای به اندازه ۵۰۰ متر به عنوان حریم در اطراف محل لندفیل بایستی در نظر گرفته شود و در طرح های کاربری اراضی ثبت شده باشد.

ادامه مطلب را با دانلود فایل پیوستی مشاهده کنید.

حتما بخوانید:

⇐ ویژگی های پسماند، جمع آوری، حمل و نقل و اثرات بهداشتی

⇐ جابجایی و تفکیک، ذخیره سازی و پردازش پسماند در مبدا

⇐ منابع، انواع و مشخصات پسماندهای خطرناک شهری