اثرات بهداشتی و زیست محیطی و نحوه جمع آوری و تصیفه روغن های سوخته

اثرات بهداشتی و زیست محیطی و نحوه جمع آوری و تصیفه روغن های سوخته

فرمت: WORD تعداد صفحات: 34

کلیات

• تعریف روغن مستعمل
• منشاء روغن مستعمل

اثرات زیست محیطی و اقدامات حفاظتی

• روغن مستعمل به عنوان معضل زیست محیطی
  • خطرات مربوط به آلودگی خاک، آب، هوا و سلامت انسان
  • کنوانسیون های بین المللی
• ممانعت از تولید روغن مستعمل – ترکیبات جایگزین و موارد قابل استفاده
• جمع آوری روغن مستعمل
  • روش های جمع آوری در کشورهای توسعه یافته
  • اصول کلی در کشورهای در حال توسعه
• حمل و نقل روغن مستعمل
  • کشورهای توسعه یافته صنعتی (آلمان)
  • کشورهای در حال توسعه
• بازیابی روغن مستعمل
  • وضعیت کشورهای توسعه یافته صنعتی
  • وضعیت کشورهای در حال توسعه
• دفع روغن مستعمل
  • مسیرهای مدیریت پایدار روغن مستعمل در کشورهای در حال توسعه
  • روشهای جمع آوری و دفع روغن مستعمل
    • ضوابط انتخاب محل جمع آوری و دفع روغن مستعمل
    • تانک های ذخیره روغن مستعمل
    • آماده سازی جایگاه ذخیره سازی روغن مستعمل
    • بهره برداری از جایگاه
    • فیلترهای روغن

نکاتی در خصوص آنالیز و بررسی اثرات زیست محیطی

تعامل بین بخشی

کلیات

مشکلات ناشی از روغن مستعمل در هر جایی که از روغن برای مقاصد مختلف استفاده می گردد وجود دارد که شامل استفاده از روغن به عنوان روان کننده و محافظت کننده موتورها، ماشین ها و خودروها؛ و همچنین مسائل ناشی از تاسیسات حاوی روغن ها نظیر مبدل ها، تجهیزات هیدرولیکی و کشتی ها می باشد. سایر منابع روغن ها را می توان ناشی از نشت روغن از تاسیسات مختلف و یا صنایع فلزکاری مرتبط دانشت. جمع آوری مناسب و نیز جداسازی مستقیم روغن ها بر اساس نوع روغن، مهمترین مسئله در جلوگیری از مشکلات بعدی زیست محیطی و اثرات منفی بر سلامت انسان می باشد. خاک، آب های سطحی و زیرزمینی از اصلی ترین اجزاء محیط زیست می باشند که در صورت دفع نامنماسب روغن های مستعمل در معرض آلودگی بوده و از آنجا موجب بروز خطرات مرتبط با سلامتی انسان می گردند. آلودگی ناشی از روغن های مستعمل، محدود به هیدروکربن های موجود در آن نبوده و سایر ترکیبات سمی موجود نظیر فلزات سنگین و ترکیبات کلرینه شده موجود نیز می توانند اثرات سوئی بر سلامت انسان داشته باشند.

تعریف روغن مستعمل

مدیریت نامناسب روغن مستعمل منجر به ایجاد اثرات سوء بر محیط زیست و سلامت انسان می گردد که به دلیل وجود ترکیبات خارجی نظیر فلزات سنگین، PCBs یا سایر ترکیبات هالوژنه می باشد و بنابراین مدیریت مناسب آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته صنعتی، روغن مستعمل در دسته پسماندهای خطرناک دسته بندی می گردد. اصطلاح “روغن مستعمل” شامل روغن های معدنی آلوده و استفاده شده، باقیمانده های روغنی ناشی از مخازن، امولسیون ها و مخلوط آب-روغن می باشد. اصطلاح روغن مستعمل در کشورهای توسعه یافته صنعتی بیشتر مبتنی بر ملاحظات دفع می باشد تا نوع ترکیب آن.

با این حال، اصطلاح روغن مستعمل در کشورهای در حال توسعه به معنای روغن دورریز یا پسماند روغنی (روغن های مستعمل و دورریز) می باشد که شامل روغن های مایع یا نیمه جامد معدنی، نیمه سنتتیک و سنتتیک (PCBs، گلیکول ها، استرها، اسید فسفریک و غیره) می باشد. بر این اساس، روغن مستعمل حاوی مواد خارجی یا ناخالصی هایی است که خاصیت روان کنندگی روغن را از بین می برد.

در صورتی که روغن مستعمل به درستی مدیریت و دفع نگردند، موجب آلودگی هوا، خاک و آبهای زیرزمینی، به دلیل وجود مواد سمی، خواهند شد. امولیسیون های روغنی از ترکیب روغن معدنی و آب و اضافه نمودن عوامل امولیسیون کننده بدست می آید و معمولا در صنایع فلزکاری به عنوان روان کننده و خنک کننده استفاده می گردد.

منشاء روغن مستعمل

روغن مستعمل در هر جایی که روغن جهت مصرف، نگهداری، مدیریت و مدنظر قرار بگیرد وجود دارد.

مهمترین منبع تولید روغن مستعمل، از لحاظ حجمی، استفاده از این روغن ها در موتورهای درون سوز (بنزینی و دیزلی) می باشد که معمولا در وسائل نقلیه جاده ای و آبی تولید می گردند. از سوی دیگر، روغن مستعمل تولید شده در سایر منابع نظیر تاسیسات هیدرولیکی، صنایع فلزاری و … معمولا حجم کمتری را به خود اختصاص می دهند اما به دلیل اهمیت زیست محیطی این مواد، باید روغن مستعمل این منابع را نیز در نظر گرفت.

جهت تصمیم گیری در خصوص مدیریت روغن مستعمل و انتخاب روش جمع آوری و دفع، ابتدا باید میزان و منبع تولید را مشخص نماییم. به طور مثال، در صورتی که تعداد خودروهای ثبت شده در یک شهر، میزان مسافت تقریبی طی شده برای هر خودرو و در نتیجه دوره تعویض روغن موتور خودرو به ازای مسافت طی شده را درنظر بگیریم، می توان حجم تولیدی روغن مستعمل در مدت زمان مشخص، به طور مثال یکسال، را برآورد نمود.

در کشورهای در حال توسعه، اکثر روغن مستعمل تولیدی ناشی از بخش های حمل و نقل، صنایع (روغن هیدرولیک)، کشاورزی (پمپ برداشت آب و …) و انرژی (موتورهای دیزل نیروگاه های با ظرفیت کم) می باشد. بیشتر روغن مستعمل با منشاء خودروها، در مناطق شهری و از فروشگاه ها و مراکز تعویض روغن خودرو و به مقدار کمتر از منازلی که صاحبان خودرو اقدام به تعویض روغن می کنند، بدست می آید.